Në vitin 1912, indeksi i Scoville Heat Units (SHU) u prezantua për të përcaktuar sasinë e erëzave të specave djegës. Për detaje mbi metodën specifike të matjes, ju lutemi referojuni tweet-it të mëparshëm.
Vlerësimi i pikasisë së SHU përmes shijes njerëzore është në thelb subjektiv dhe i mungon saktësia. Rrjedhimisht, në vitin 1985, Shoqata Amerikane e Tregtisë së Erëzave miratoi metodën e Kromatografisë së Lëngut me Performancë të Lartë (HPLC) për të rritur saktësinë e matjes së erëzave të specit djegës. Njësia e erëzave, e njohur si ppmH, tregon pjesë për milion të nxehtësisë për milion pikante.
HPLC, një akronim për kromatografinë e lëngshme me performancë të lartë, përfshin ndarjen dhe analizën e përbërjeve në një përzierje të lëngshme.
Studimet tregojnë se specat djegës e marrin pikantën e tyre nga shtatë lloje të dallueshme të kapsaicinës, ku kapsaicina dhe dihidrokapsaicina janë ato kryesore. Metoda HPLC mat ekskluzivisht përmbajtjen e këtyre dy kapsaicinoideve. Ai llogarit shumën e ponderuar të sipërfaqeve të tyre, duke e ndarë atë me vlerën e sipërfaqes së reagentit standard për të nxjerrë një vlerë në ppmH.
Paraqitja vizuale shoqëruese është një diagram grafik i krijuar nga instrumenti. Boshti horizontal përfaqëson kohën e mbajtjes në metanol, me një kohëzgjatje testimi prej 7 minutash. Boshti vertikal ilustron intensitetin e matur të reagimit.
Brenda diagramit:
- 'a' tregon zonën e pikut të ngjyrës.
- 'b' përfaqëson zonën e pikut të kapsaicinës, e mbyllur nga kurba dhe vija bazë (e treguar nga vija me pika).
- 'c' nënkupton zonën e pikut të dihidrokapsaicinës, e mbyllur nga kurba dhe vija bazë (e përcaktuar nga vija me pika).
Për të konstatuar standardizimin, sipërfaqja e pikut duhet të merret dhe matet duke përdorur reagentë standardë. Vlera e llogaritur e ppmH shumëzohet më pas me 15 për të marrë erëzën përkatëse SHU. Kjo qasje gjithëpërfshirëse siguron një vlerësim më të saktë dhe të standardizuar të erëzave të specit djegës.